گل من...

گل من

چشمهایم را می بندم

و زیرلب آرام آرام زمزمه می کنم :

گل من !

زندگی ،‌بدون روزهای بد نمی شود؛ بدون روزهای اشک و درد وخشم وغم .

اما ،‌روزهای بد،همچون برگهای پاییزی ،شتابان فرو می ریزند ،و درزیرپاهای تو،

اگر بخواهی،استخوان می شکنند،‌ودرختْ استوارومقاوم برجای می ماند.

گل قشنگ من !

برگهای پاییزی،بی شک،درتداوم بخشیدن به مفهوم درخت و مفهوم بخشیدن به

تداوم درخت،سهمی ازیاد نرفتنی دارند ....

طعم حرفات هنوزشیرینه .

چه سخته با توبودن وتنها موندن

چشمام رومی بندم

سکوت می کنم ....سکوت

و مزه شورقطرهای بی تاب،دهان خشکم رابه ضیافت می خواند

چشمهایم هنوزبسته است

باور کن