"یک " جلوش تا بی نهایت صفرها

چشمات رو هم بذار و تو خیالت،
یک عدد "یک " روی کاغذ بنویس ،
هر چقدر می تونی، جلوی  یک،صفر بذار ،
صفحه ات که تمام شد،صفحهی دیگر بگیر،
کاغذت که تمام شد ،کاغذ دیگر بخر ،
دواتت که ته کشید ،دوات دیگه بیار،
جوهرت که تمام شد ،جوهر دیگر بخر،
وقتی دستت خسته شد،از دوستت خواهش کن که او صفربذاره،
دست او که خسته شد،تو باز ادامه بده،
تو که غذا میخوری،او غذاشو بخوره،
شب که میشه به نوبت بخوابین ،
تو صفر بذار، او بخوابه،
وقتی که بیدار شد،تو بخواب ،او صفر بذاره
پیر که شدین،به بچه هاتون بگین،کارتونو دنبال کنن
شب و روز ،بنشینند و صفر بگذارند،
تا آخر عمر شان
همین جور دست به دست،پشت به پشت،
تا آخر روزگار
                             
حالا بیا وبشمار چند تا صفر جلو عدد "یکه" شاید شماره ی جمادها ،نبات ها
یا آسمانها و زمینها
ویا آدمها ،فرشته ها
شاید شماره تمام هستی همین باشه:
"یک " جلوش تا بی نهایت صفرها

وقتی بخوای فقط برای ((خودت)) باشی، تنها باشی،

وقتی بخوای فقط با صفرها باشی،

 عمر تو مثل یه خط منحنی ، روی خودت دور می زنه،

مثل صفر ، باز از آخر می رسی ، به اول ! می مونی ، می گندی ،

مثل مرداب ، مثل حوض ، بسته می شی ، مثل دایره،

مثل ((صفر))!

اما اگر جلو ((یک)) بشینی...؟

اگر بخوای فقط برای ((یک)) باشی،

از پوچی و از تنهایی در بیای ، همنشین ((یک)) بشی...؟!

باید برای دیگران زندگی کنی!

                                                    ( دکتر علی شریعتی )