بی تو مهتاب...

 

عشق و وفا را از تو آموختم , صفا و صداقت را از تو آموختم

تو برایم مظهر عشقی

پاک ترین عشقم را تقدیم به تو میکنم

شاخه های رز را به تو تقدیم می کنم با هزار بوسه عشق

خاک کوی تو خاک پاکی است , زیرا قدم های استوار تو در آن پای نهاده .

قدمهای تو یعنی استقامت , صدای تو صدای دریا , قلب تو یعنی آرامش دریا

عشق تو یعنی جرز و مد دریا , گریه های تو یعنی طوفان دریا

غصه های تو یعنی غرق شدن در دریا

پس بدان تا ابد نمی گذارم  در این دریا غرق شوی

این دریای عشق ماست

بدان تا عشق ما زنده است این دریا طوفانی نمی شود

آرامشی دارد که از قلب من و تو سرچشمه می کیرد

آرامشی که دلهای من و تو را به هم آمیخت و آنها را جدانشدنی کرد

آرامشی که در چشمان توست را هرگز با چیز دیگری عوض نمی کنم

صداقت حرفات رو با جان و دل قبول دارم

و گرمای دستان را آرامش بخش این قلب عاشقم می دانم

پس بدان تا ابد دوستت دارم

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

..............................

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

...............................

رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم

نه گرفتی از آن عاشق آزرده خبر هم

نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم!

بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!