باور کن...

باور کن
می شود بی آنکه از این حوالی انتظار داشت
بی فکر به لام تا کام معشوقه های چشم چران آغوش فروش
فارغ از هرکجای جمعیت
سر از آنجای خلوت دربیاوریم.. حساب تقدیر را بی منت کف دستش بگذاریم
در حق زندگی ریش سفیدی و
آبروی رفته عشق را، جمع و جور کنیم..

باور کن می شود
از تمام عشق تنها به معجزه یک آغوش قناعت کرد
می شود زندگی را در عمق یک نگاه سرمایه گذاشت
می شود اگر بخواهیم
می شود اگر لکنت یکدیگر را به روی هم نیاوریم