وای بر من گر تو آن گم کرده هم باشی...

و گهگاهی دو خط شعری که گویای همه چیز است و خود ناچیز 

 وای بر من گر تو ان گم کرده ام باشی که بس دور است بین ما که آن سو نازنینی غنچه ای شاداب و صد ها آرزو بر دل 
 دلی گهواره عشقی که چندی بیش نیست شاید و از بازیچه بودن سخت بیزار است

وای بر من گر تو آن گم کرده ام باشی که عاشق گشتن و عاشق نمودن سخت دشوار است