بهترین بهترین من!

زرد و نیلی و بنفش

سبز و آبی و کبود

با بنفشه ها نشسته ام

سال های سال

صبح های زود

در کنار چشمه سحر

سر نهاده روی شانه های یکدیگر

گیسوان خیسشان به دست باد

چهره ها نهفته در پناه سایه های شرم

رنگ ها شکفته در زلال عطرهای گرم

می تراود از سکوت دلپذیرشان

بهترین ترانه , بهترین سرود

مخمل نگاه این بنفشه ها

می برد مرا سبکتر از نسیم

از بنفشه زار باغچه

تا بنفشه زار چشم تو – که رسته در کنار هم

زرد و نیلی و بنفش

سبز و آبی و کبود

با همان سکوت شرمگین

با همان ترانه ها و عطرها

بهترین هر چه بود و هست

بهترین هر چه هست و بود !

در بنفشه زار چشم تو

من ز بهترین بهشت ها گذشته ام

من به بهترین بهارها رسیده ام

ای غم تو همزبان بهترین دقایق حیات من

لحظه های هستی من از تو پر شده است

آه . . . . . . .

در تمام روز , در تمام شب , در تمام هفته , در تمام ماه

در فضای خانه , کوچه , راه

در هوا , زمین , درخت , سبزه , آب

در خطوط درهم کتاب

در دیار نیلگون خواب

ای جدائی تو بهترین بهانه گریستن

بی تو , من , به اوج حسرتی نگفتنی رسیده ام

ای نوازش تو بهترین امید زیستن

در کنار تو ,

من ز اوج لذتی نگفتنی گذشته ام ,

در بنفشه زار چشم تو ,

برگ های زرد و نیلی و بنفش

عطرهای سبز و آبی و کبود

نغمه های نا شنیده ساز می کنند !

بهتر از تمام نغمه ها و سازها

روی مخمل لطیف گونه هات

غنچه های رنگ رنگ باز می کنند

بهتر از تمام رنگها و رازها !

خوب خوب نازنین من !

نام تو مرا همیشه مست میکند

بهتر ازشراب

بهتر از تمام شعرهای ناب

نام تو , اگرچه بهترین سرود زندگی است ,

من تو را

به خلوت خدائی خیال خود

بهترین بهترین من , خطاب می کنم

بهترین بهترین من !!!

تهرانساعت ۳:۳۰