به دیدارم بیا هر شب

 

به دیدارم بیا هر شب
در این تنهایی ، تنها و تاریک خدا مانند
دلم تنگ است...
بیا ای روشنی ای روشنتر از لبخند
شبم را روز کن در زیر سر پوش سیاهیها
دلم تنگ است...

تنگ است...
من گمان می کردم دوستی همچو سروی سبز، چهار فصلش همه اراستگیست
من چه می دانستم هیبت باد زمستانی هست
من چه می دانستم سبزه می پژمرد از بی ابی ، یخ می زند از سردی دی
من چه می دانستم دل هرکس دل نیست...
قلب ها از اهن و سنگ

قلب ها بی خبر ازعاطفه اند...

      

آری آغاز دوست داشتن است

                            گر چه پایان راه نا پیداست

                                                     من به پایان دگر نیندیشم

                                                                              که همین دوست داشتن زیباست...